நிழற்படம்

எல்லா தடங்களையும்
சேகரித்துக்கொண்டு செல்கிறது
காலம்.


மவுனங்கள்
மீதேறி கடக்க நினைக்கும் ஒவ்வொரு முறையும்
சறுக்கி சாய்ந்து விழுகிறது என் கணைகள்.
மரத்தின் உச்சியை வெறித்துக்கொண்டே
உட்கார்ந்திருக்கும்
அந்த பெரியவரை/அவரை பார்த்துக்கொண்டுயிருக்கும் என்னை
மேலதிகமாக என்ன நினைத்துவிட முடியும்
'பைத்தியம்'  என்பதை தவிர.


பின்மதிய வேளையின்
கடைவாய் எச்சில் ஒழுகும் உறக்கத்தை
திடுக்கிட்டு எழுப்பும் கனவுகளை
துரத்தியபடியே ஓடுகிறது பின்வரும் பொழுதுகள்.
மறக்க நினைத்த நிகழ்வுகளை
நினைவுப்படுத்தி செல்கிறது தூரத்திலிருந்து
கேட்கும் கனரக வாகனத்தின் உறுமல் சத்தம்.
கொஞ்சம் சிரிப்பும் நிறைய நிறைய வெளிச்சமுள்ள
அந்த நிழற்படம் இமை விட்டு விலகவேயில்லை
எழுதுவதற்கான வேகம்
தொடர்ந்து வரும் அடர் வெறுமை
தூக்கியெறிய சொல்கிறது
சீழ் பிடித்த நினைவுகள்
முதலானவைகளை.

(இசைபிரியாவிற்கு.... )

நன்றி : உயிரோசை