என் அண்ணன் இரா.இராஜவேலுவிற்கு

பச்சையம் 

அவனின் 

மருத்துவப் பரிசோதனையின் 

முடிவிற்கு காத்திருந்தது 

இந்த ஆற்றங்கரையோர மரத்தனடியில் தான் 

முடிவில் மரம் அதிர்ந்தது 

அவனின் 

தொடர் சிகிச்சையில்  

இளைப்பாறலும் 

வலி குறைந்த நேரங்களிலும் 

இங்கே தான் நின்றிப்போம் 

மொத்தப் பிணியையும்  

இம்மரமே உறிஞ்சுக்கொள்வதை 

போல  சாய்ந்தே நின்றிருப்பான் 

அவனின் 

அறுவை சிகிச்சையின் போது 

நின்றிருந்தேன் தனியாக 

தளிர்களையும் கிள்ளாமல்

அவனின் 

சாம்பலை ஆற்றில் கரைக்கும் 

இந்த கணம் 

மரம் பச்சையத்தை கவிழ்க்கிறது 

_________________________________

சுமக்கும் சாலை 

இன்று  கடக்கும் இந்த   சாலை 

அவனை நினைவு படுத்துவது 

நெடுநாள் பின் கடக்க நேரிட்டதாகவும் 

இருக்கலாம் 

அவன் கடந்த போதெல்லாம்
கையசைத்த ஹிண்டு பெரியவர் 

காரணமாகயிருக்கலாம்

இதேசாலையில் இருக்கும் வீட்டிலிருந்து 

கேட்கும் அதீத இருமல் 

காரணமாகயிருக்கலாம்

சாலை முனையில் திரும்பும்

சிவந்த உயரமான அந்த மனிதர் 

காரணமாகயிருக்கலாம்

இறுதியாக அவனைத்  தூக்கிச் 

சென்றபோதுயிருந்த  

இதே இலையுதிர்வு தூறல்களாகவும் 

இருக்கலாம் 

இல்லாத போதும் 

என்றுமே அவனைச் சுமந்தபடிதான் 

இருக்கும் இந்த சாலை 

நன்றி : உயிர் எழுத்து  - November '2012